Dzisiaj o tym co w życiu najważniejsze – kto zarabia więcej niż Pan Darcy i jak wysuszyć suszarką lisa. Plus kilka innych drobiazgów. No to jedziemy.
♦
Jeśli chcesz wiedzieć kto jest najbogatszym bohaterem książek Jane Austen (niespodzianka – wcale nie Pan Darcy) albo jak najdalej na północ Wielkiej Brytanii wyprawiły się jej postaci, polecam ten zbiór infografik. Bezużyteczna wiedza odnośnie tych powieści to najlepszy rodzaj bezużytecznej wiedzy.
Mam wrażenie, że jednym z głównych celów istnienia internetu jest pokazanie mi jak pięknie ludzie potrafią rysować i wytykanie czemu ja nie mogę tak rysować. Jedną z moich obecnych miłości jest Dixie Leota. Wygrała mnie przede wszystkim pięknymi postaciami romantycznych poetów (tak, wciąż kocham się w Mickiewiczu, ALWAYS), ale właściwie każda z jej hipstersko-bajkowych ilustracji mi się podoba.
Pan opowiadający o tym dlaczego lisy są słodkie i kochane i tulący się ze swoim oswojonym lisem to jedna z najsłodszych rzeczy jakie widziałam od zarania internetu. Mogłabym to oglądać codziennie. To trochę spełnienie moich ukrytych fantazji odnośnie lisów, które widuję na ulicy odkąd mieszkać w Wielkiej Brytanii. Wiem, że zdania na ich temat są podzielone, ale nigdy nie przestanę ich kochać. Odrobina magicznego lasu w mieście.
♦
Na zły humor lub inne smutki polecam najbardziej psychodeliczną reklamę wszechczasów. Ktoś zamawiał stado jodłujących Pikachu? Nie wiem co brała osoba, która to wymyśliła, ale też to chcę.
Odkąd zaczęłam się wspinać, regularnie widuję na ścianie dziewczynę w hijabie i bez ręki. Przez „regularnie” mam na myśli, że ciężko mi przypomnieć sobie ostatni raz, kiedy jej tam nie widziałam. Teraz wiem, że nazywa się Anoushé Husain, bo na stronie ściany opublikowany został napisany przez nią artykuł dotyczący jej zmagań z chorobą i pewnością siebie i temu jak bardzo pomaga jej sport. Sama nie mogę porównywać swoich problemów do tego co przeszła Anoushe, ale bardzo identyfikuję się z tym jak odpowiednio dobrana aktywność fizyczna może pomóc z głową i ogarnięciem swojego szczęścia. W całym artykule najbardziej podobało mi się chyba to zdanie:
The wall won’t care what I look like or who I am.
♦
Na Psycholog Pisze tekst o badaniach wskazujących, że depresja jest jak najbardziej przypadłością silnych charakterów i osobowości. Z własnego doświadczenia dodam, że dopada o wiele łatwiej, gdy próbujemy wziąć się w garść w obliczu problemów zamiast dać sobie trochę luzu i szczerze przyznać, że jest źle i musimy odcierpieć. Ale to już inna historia.
♦
Żeby zakończyć jednak bardziej pozytywnie niż przygnębiająco, na koniec polecam Sandrę Panuś i jej tekst o wolności w związku jako podstawie szczęścia. Przyznam, że kiedyś byłam taką osobą, która uważała, że jak nie robi z ukochanym cały czas czegoś razem, to jest to nieszczęście, a każda rozłąka to dramatyczne cierpienie. Obecnie bardzo cenię posiadanie osobnych światów i możliwość bycia razem na koniec dnia po przeżyciu własnych przygód. Zawsze jest o czym rozmawiać.
Co fajnego znaleźliście ostatnio? A może sami robicie albo piszecie coś fajnego?
